İlhamın Suskunluğu

Sanki içimde esen bir rüzgar vardı eskiden,
sözleri savururdu göğe, her harf bir dua olurdu bir yerlerde kendime.

Ama şimdi,
sessizlik sardı satir aralarını
Kalem elimde,
ama elimde değil ruhum.

Bazen yıldızlar bile görünmez olur, gökyüzü hâlâ oradayken…
Ben de biliyorum, ilhamım kaydolmadı, sadece küstü biraz

Belki bir şiirle barışır, belki bir kahve buğusunda döner, ya da
bir ağacın gölgesinde beni bekler.
Ben yine de yazacağım, gelene kadar.