Akşamın Hafif Mor Karanlığında

Derin dalgalar gibi yalnızlık
Duygularım sarmaşıklar gibi karışık
Yüreğim kırılmış dal gibi yorgun
Ne hissedebiliyorum ne de bıkkın, karanlık ruh halim
ile duygularımı anlatabiliyorum

Kimseler bilmez kalbim çıkmaz sokaklarda
Kimseler duymaz içimdeki fırtınaların sesini
Yalnızlık almış başını gidiyor
Ölü müyüm, sağ mıyım
Ne anlayabilen ne de derdime derman olan…

Havanın kararmasına sekize beş kala
Haziran akşamında
Telefonuma gelen kuş bildirim sesleri ile
Uçuş moduna alsam da
Akşamın hafif mor karanlığında
Elimde kadehimle yalnızlığım ile baş başa…